Şanghay’da Alışveriş İçin 11 Popüler Mekan

Evet sanırım burası yeterince boş görünüyor, hoşgörünüze sığınarak alışveriş önerilerinin barındığı yorumumu başlatıyorum 🙂

Geçen sefer geldiğimde alışverişe pek fırsat bulamadığımdan başka bir şehir olan Shijiuanhuang (Böyleydi herhalde)’a gittiğimizde 10 dakika içerisinde bulabildiğimi atmıştım poşetlere. Dolayısıyla pazarlığa da zaman kalmadı uçağa yetişebilmek adına. Babama üzerinde Çince birşeyler yazan bir biblo düşmüştü, düşünün artık yokluğu. Türkiye’ye gittiğimde buradan aldığım şeylerin Türkiye’de daha ucuz olduğunu görünce de pişman olmakla geçmişti günlerim. Havaalanı ve mağazalardan alırsan öyle olur tabi.

Bu kez kararlıydım, hediye bekleyen 50 kadar aile,iş ve diğer arkadaşlarımdan oluşa çevremi “Made in China” manyağı yapacaktım.

Aslında alışveriş olayına Yu Yuan Garden’a gitmekle başladım. Geçen sefer Shanghai’da güzel bir bahçe olduğunu kesinlikle gitmem gerektiğini söylemişlerdi de gidememiştim. Bu sefer biraz da boş zamanımın bolluğu nedeniyle yavaştan gezeyim dedim. Otelin kartı arkasındaki mekanlarla işe başladım.

İlk durak olan Shanghai Müzesi 5 te kapanıyormuş,4 ten sonra giriş yokmuş, yalan oldu. Sonraki durak olan Yu Yuan Garden’a çiçek böcek görme vesilesiyle gideyim dedim. Meğer o bahsettikleri bahçe burası değilmiş, botanik bahçesiydi herhalde oraya daha sonra gideceğim artık. Neyse dedim baktım kıvrık uçlu çatılar var, girdim içeri. İlk gördüğüm tükanda Çin figürlü yelpazeleri gördüm. Fiyatlarını sordum 70-80 RMB den açtı tabi tarifeyi. Altın kural, siz de dörtte bir fiyatından açın tarifeyi. O kadar afaki bir kar koyuyorlar çünkü. Başta mırın kırın etseler de 70 RMB dediğini 20 RMB ye aldım. İki tane de biraz daha kaliteli, işlemeli kılıfı olandan aldım. Ona da 25-30 gibi birşey verdim ama bu kez pazarlık yaptım diyordum. İleride 10 RMB’ye alınabileceğini farkettiğimde “Bir iki tane de o fiyata alayım da ortalama düşsün bari” düşüncesiyle kazık yemeye demek ettim. Aynı şeyi gümüşe benzer kolyelerde de yaşadım. 150 RMB’den açılan pazarlığı 50 RMB’ye kadar düşürdüm ama ertesi gün başka yerden 35 RMB’ye aldım aynı kolyeyi. Nereden sorduysam elinde iki adet çakma Rolex taşıyan adama fiyat sordum; Allah’ım o nedir öyle? 1 km boyunca peşimi bırakmadı. “La saatim var gerek yok” diyorum, adam yalvarıyor resmen. 300 RMB ile başladığı pazarlığına bedava da versen almıyorum dediğimde 50 RMB ile son vermişti. En iyisi Türkçe olarak “İngilizce bilmiyorum” demek ve Türkçe birşeyler söylemek bu tip satıcılara. Yoksa sülükten farkları yok, ne gezdiğinizi ne alışverişi anlayabiliyorsunuz.

Hemen basit bir hesap formülü vereyim size; şimdi şöyle ilk baktığınızda Türkiye’de olsa kaç lira verirsiniz o mala? Önce onu bir düşünün, sonra 4 ile çarparak yaklaşık kaç RMB edeceğini hesaplayın. Hedef fiyatınız o olsun öncelikle. Sonra fiyatını sorun ve adamın verdiğinin 4 te bir fiyatı teklif edin. Normalde 3’te bir fiyat alabileceğiniz fiyattır. Bazen hakikaten çok ucuza satan yerler var. Duvarında “trustable seller”- “güvenilir satıcı” yazmış belediye. Tıpkı restoranlardaki smiley işaretleri ve taksilerdeki yıldız gibi esnafı sınıflandırıyorlar. Aslında iyi birşey, turiste yol gösteriyor. Onlarda pazarlık pek olmuyor. Mesela Croc terliği oradan 39 RMB’ye aldım ki Türkiye’de 10 TL’den fazla bile verirdim.

Hedef fiyatınızı söylediğinizde teklifinize ilk başta mırın kırın edecek veya dalga geçecektir satıcı, bunların “Valla kurtarmıyo abi, bana gelişi o” mimikleri de o dalga geçme hareketleri. Sakın inanmayın, pazarlığa devam. Ufak bir bırakıp gitme blöfünün ardından “Hello sir, you say!” (Zaten Türklerin AQ’yu ünlem işareti olarak kullanmaları gibi bunlar da her lafın başında “Hello Sir” diyorlar 700 kere.) Siz söyleyin deyip hesap makinesini çıkarıyorlar. İşte yıllardır Türkiye’de esnafın dünya borsalarına dayandırırmış gibi yaptığı o ince hesabı yapıp hesap makinesinin ekranını gösterme sırası sizde. Ben de tabi önce kafamdaki hesabı yapıp, önce 4 ile çarparak Türkiye’deki fiyatını sonra 0,5 ile çarparak yarı fiyatını deneyim lan bi nolacak bakalım diyerek adama gösteriyorum. Hem bilimsel oluyor hem de adama Çincesini bilmediğim sayıyı söylemiş oluyorum. Adam sonra kendi fiyatından 50 RMB birden düşüyor. 150’den 100 oluyor mesela. Ben 25 RMB’de ısrarcıyım. Böyle 80’e falan düşünce insafa geliyor ve 35 e falan çıkıyorum, amacım 3 te bir fiyata almak; 50 RMB’ye fitim ama önce yarı fiyatını denedim. Sonra adam “okey last price 50 RMB” deyince yanına bir tane daha ekliyorum ve 40 RMB son fiyat diyorum. “Tamam, öldürdün beni al nalet olası, çocuğumu aç bıraktın” anlamına gelen boğazını kesme işareti yapıyor ve 150 RMB dediği zımbırtının ikisini 80 RMB’ye alıyorum. Daha sonra klasik Türk mantığıyla “Lan yine kandırdı bu beni” diyerek fiyatı başka yerlere de soruyorum. Ne de olsa bedava birşey verseler “Beni ne kadar kazıkladı acaba?” diye düşünmüyor değil miyiz? Neyse bu tip pazarlıklarla heybemi baya bi dolduruyorum.(En son bugün beni Bargain King-Pazarlık Kralı olarak çağırdı hatunun biri tükanına) İlla ki bayağı karları oluyor, olsun o kadar da esnaf ekmek yesin.

Ufak tefek cıncık boncuktan sonra Türkiye’de “Milyoncu Baba” diye tarif edilen “Ne alırsan 10 Yuancı”ya geliyorum. Burada pazarlık yapmaya gerek yok çünkü zaten herşey gerçekten çok ucuz. Yine de pazarlığın şanındandır, 10-15 parça alınca bir ya da iki taneyi eşantiyon olarak torbaya attırıyorum. Bu, lazerle içleri çatlatılarak yapılan cam biblolar 10 RMB yani 2,5 TL. Hatta altında 3 adet kol saati pili ve bir lambası bile var. Üstelik çalışıyor ve güzel bir görüntü çıkıyor ortaya. Türkiye’de 50 TL’ye sattıklarını biliyorum. Geçen sefer de gelişimizde 2 tane Şanghay manazaları büyüğü 150 RMB ye almıştık. Tanesi 20 TL yani. Kalem piller akıyor, Türkiye’ye gidince değiştirin hemen.

Tabi bu 10 yuanlıkları görünce pişmanlık üzerine pişmanlık duyuyor ve vicdan rahatlatmak için bolca dolduruyorum elimdeki sepete ki ortalaması düşsün pahalı aldığımın. En verimli alışverişi burada gerçekleştiriyorum ve o 40 kişiyi “Made In China” manyağı yapacak kadar malzeme depoluyorum. Güç bela kendimi taksiye atıyorum ve otelde bir Excel tablosu hazırlayıp kime ne vereceğimin planını yapıyorum 40 kişiyi sevindirmek adına. En fazla hediyeyi kendime alarak “Yarın bir daha giderim” diyorum bazı erkeklere ejderhalı kravat dışında verecek birşey bulamayınca. 60 yaşındaki fabrika müdürüme ejderli kravat bence de olmaz.

Ertesi gün Bund tarafına gittiğimde alt geçit tarzı bir çarşıya giriyorum. Yukarıda adı yazıyodur da erindim şimdi kim bakacak haritaya?

Orada da önce biraz kazık yiyerek başlıyorum. Ne yapayım “Aynı satıcıyı belki bir daha göremem” düşüncesiyle beğendiğim bir şeyi hemen almak istiyorum. Aksi gibi o malzeme de heryerde satılan bir şey çıkıyor. Kız arkadaşlarınıza veya ailedeki bayanlara cıncık boncuk alacaksanız Türkiye’deki tuhafiyeleri ve gümüşçüleri gezip öyle gelin. Belki burada ilginç veya güzel diye alacağınız birşey, dünyada ayağa düşmüş bir şey olmuş ve daha fazla para vereceksiniz? Yine de düşünmeniz yeter, illa ki “Ayy canıım, çok şekeyy buu” tepkisini alacağınız yüzlerce şey var burada diyor, yeni öğrendiği kelimeyi cümle içinde kullanarak pekiştirmeye çalışan ilkokul öğrencisi gibi bavul pazarlığımı da anlatıp örnekleri çoğaltmak istiyorum.

Ufak çantaların fiyatını sorarak piyasa araştırmama başlıyorum önce. Sonra avıma doğru ilerleyip ihtiyacım olan tekerlekli bavula elimi atıp 260 RMB olduğunu öğreniyorum. Sonra klasik “Too much” hamlemi yapıyor ve malını kötülüyorum kızcağızın. 150 RMB’den fiyat veriyorum. Koca bavula da 60 lira verilir aslında, çok değil de yamyamlık parayla mı? Azcık pazarlıktan sonra bir büyüğüne elimi atıyorum ve onu da 220 RMB’ye düşürtebiliyorum ancak. Buradaki kız biraz yaman ve pazarlık olmayacağını söylüyor. “Trustable market” olabilir. 200 RMB’ye küçüğüne razıydım aslında. Sonra bakıyorum, “Lan bir kere alıyoruz, almışken en büyüğü olsun” diyor, “Almanya’dan kesin dönüş” yapılabilecek ve içine Ekrem’in hediye ettiği şemsiyeyi koyabileceğim büyüklükteki bavulu 220 RMB’ye birkaç bırakıp gitme blöfünden sonra ulaşıyorum. 55 TL’ye içine ceset bile konulabilecek bir valiz aldım. E o kadar “Made In China” malzeme aldım. İnşallah uçakta problem olmaz. Üzerindeki etikete bakıyorum, 1000 küsür RMB yazıyor. Demek ki denk getirseler hakkaten mahfediyorlar adamı. 4’te bir fiyatı neden tavsiye ettiğimi anlamışsınızdır.

Alışveriş yaparken pazarlık dışında aldıklarınızı korumak da önem arzediyor. Çoğu yer poşet vermediği veya verdikleri poşetler dandik olduğundan taşırken bayağı güçlük çekiyorsunuz. Yankesicilik olayına fazla rastlamadım, Çin’de caydırıcılığı yüksek cezalar olduğundan suç olayına pek rastlamadım. Örneğin devlet malına zarar vermek idamla cezalandırılıyormuş bir zamanlar, şimdi ömür boyu hapise döüştürüldü diye rivayetler vardı. 1000 $ üzeri rüşvet yine idamlık suçlar arasındaydı. Mayıs’ta da bavulunda uyuşturucu bulunan bir Japon idam edilmişti. İdam cezaları da enseye kurşundan (yakınıysan ve cesedi istiyorsan kurşunun parasını vermen lazım) asılmaya ve zehirli iğneye kadar terfi etmiş ama hırsızlığa ne ceza verirler bilmiyorum, yine de siz temkinli olun. Otellerdeki karton poşetlerden bol bol istifleyin, lazım olacak.

Son olarak da bugün buranın İstiklal’ine gittim ve orada da yine modern markaların olduğu mağazaların yanısıra cincik boncukcuları bulmak mümkün. Burada da alt katı olan bir handan 2 RMB’ye anahtarlıkların yanı sıra 180 RMB dediği işlemeli (ejderhalı falan) Nuri Alço robdöşambırının iki tanesini 160 RMB’ye alıyorum. Yine kazık yedim belki ama Türkiye’de tanesini 100 TL’den (400 RMB) bile satarım ben bunu o derece güzel bişey. Aslında özellikle bu milyoncuların toptancısından alınıp böyle şeyleri satsak acayip para kırarız. Cebinize para koyup, biraz da maceracı olmanız gerekiyor. 1,7 milyon kişi nasıl sineğin yağını çıkararak geçiniyorsa biraz girişimcilik ve sermayeyle zengin olmak içten bile değil Çin pazarı aracılığıyla. Biliğimiz markalardan olan Nike gibi spor mağazalarını da gezmeyi ihmal etmedim. Politika yine aynı, ucuza işçilik bulup diğer ülkelere satmak. Türkiye’de satılan mallarda “Made in Vietnam” görüyordum. Avrupa veya Amerika’da ise “Made In Turkey” yazdığına şahit olmuş bir arkadaşım. Burada da yine ucuz işçiliğin olduğu “Made In Philippines” gözüme çarpıyor fiyat karşılaştırması yaparken. Türkiye’de bilinen markalarda fazla ir değişiklik yok fiyat olarak. Spor ayakkabılar yine 100-150 TL civarında. Tişörtle 25 TL’den başlayıp 50 TL’ye kadar gidiyor. Burayla alakası yok ama Bursa’da Nike’ın türkiye fabrikası olan Yeşim Tekstil’in fabrika mağazasına uğrarsanız 10 Tl’ye oriinal, defosuz Nike t-shirtlerle, 20 TL’ye 150 Tl’lik eşofmanları temni edebilirsiniz. Önceden sadece personele satılan ürünler halka da açıldı ancak tam bilinmiyor. (Herşeyi bitirmeyin, Türkiye’ye dönünce kışlık almaya gideceğim)

Diğer yorumları okumayanlar varsa kredi kartı kullanırken dikkat etmelerini bir kez daha hatırlatayım. (Ben de kendimi görev adamı yaptım iyice bu konuda; bilinçsiz kullanıma savaş açtım resmen :)) Çekilmedi diyerek tekrar deneyen ve slip vermeyen yerlerden çıktından sonra internet şubesinden işlem yapılıp yapılmadığını kontrol edin çünkü sürekli mükerrer işlem mağduru oldum.

Bir de buranın Kadıköy meydanı olan People Square’de araba almak isteyenlere değişik seçenekler sunuluyor. Sokakta gördüğümüzde iki elimizi camına güneşlik yapıp, arasından “Kaç bastığı” na baktığımız arabalardan Ferrari, Porsche, Maserati gibi markaları yakından inceleyebilir, çizmeden fotoğraf çektirebilirsiniz. Büfe gibi galeri yapmış adamlar adımbaşına. Bir de acayip siyah araba tutkusu var buı Çinlilerde. Geçen gün abartmıyorum trafikte 8 siyah aracı art arda gördüm, 5 inin markası da farklıydı.

Çakma saat, çanta vs diyorsanız da hiçbirşey yapmanıza gerek yok, İstiklal’de saf saf bakının; bir anda yanınızda “Saat, çanta” diye girip, “Foot massage ve devamı” gibi değişik hizmetlerden dem vuran bir Çinli yanaşabilir. Ben şahsen taklit alacağıma markası “Necati” olan orjinal saati tercih ederim. Param varsa orjinalini alırım yoksa da Necati ile idare ederim. O yüzden “Emeğe saygı” mesajıyla yorumumu noktalıyor, foot massage a giderken tuzağa düşmemeniz konusunda uyarmak istiyorum. Aksaray gibi kızların çıkıp adamların girdiği mekanlar çoğunluktaymış. Kolunuza girip yakışıklılığınızdan başlıyor hatunlar inanmayın. (Onlar demese de yakışıklıyız zaten biliyoruz.) Alışverişi tadında bırakarak sadece incik boncuk aışverişiyle yetinmekte fayda var diyor, iyi pazarlar diliyorum 🙂

Bu arada Hava durumu sitenizi değiştirmenizi öneririm. 1 Haftadır “Çeşitli gök gürültülü sağanak yağışlar” diyor ama dışarıya çıktığımda güneş gözlüğümü almadığıma üzülüyorum. Türk meteorolojisi arada bir tutturuyor yine. Accu. Weather’dakiler gibi “İşimi kış tutayım yaz çıkarsa bahtıma” mantığı benim de hayat felsefemdir ama boşa giden güneşli 2 saate bile acıyorum.

Valla bravo, hizmette sınır yok 🙂 Ama bunda da yağış gösteriyor, dışarısı iyi gibi şimdilik. Sanırım meteoroloji mühendisleri sis ile yapmur bulutunu ayırt edemiyorlar ondan kaynaklanıyor bu durum. Ben de çok şey istiyorum herhalde 🙂

dinçer bey alışveriş ile ilgılı mağazalarınızı okudumsahngai everbright city yer gran melia hotele yakınmı bırde ordan laptop ve telefon alınırmı fıyatları burdan daha uygunmudur.

cinden biri varsa türkiye cin yapan benimle irtibata gecsin lütfen cinden siparis etmek istedigim bir kac seyler olucak
daha detayli konusmak icin

arasat@live.de

tskler

Birde Yuyuan Garden eklerseniz tam lur sanırım 🙂

sayin atilla bey
gercek turk cayi almk isterseniz pizza pidda da var. hem dokme cay hemde sallama cay var. adresi zhangyang road 1500/6 taolin road. pudong telefonu 021- 58388785